Reeds 7 jaren werken de parochies in dit gedeelte van Kerkrade nauw samen en de laatste 2 jaar maken daar ook de parochies van Bleijerheide en Nulland deel van uit. Voor dit hele gebied is er één kerkbestuur en één pastoraal team bestaande uit twee priesters, pastoor Kreuwels en pastoor-deken Nevelstein en één diaken, Pieter van de Laarschot. Diaken Din Houtema is met welverdiend emeritaat hoewel we best nog wel eens een beroep op hem mogen doen. Bij de bisschop is nu het verzoek neergelegd om de 8 parochies te fuseren tot één parochie die dan de naam draagt van Sint Lambertus van waaruit alle andere parochies ooit zijn gesticht. U, als betrokken parochianen, zult daar vrijwel niets van merken; het functioneert nu al jaren als één geheel. Juridisch, administratief en qua boekhouding is dit evenwel voor het kerkbestuur een enorme vermindering van werkdruk. Die verminderde werkdruk komt alleen maar ten goede aan de zorg en aandacht die naar de concrete mensen uitgaat en dat is en blijft de kern en het hart van ons bestaan als kerkgemeenschap. 

Volgens het kerkelijk recht moet de geloofsgemeenschap hierin gehoord worden middels een zogenaamde hoorzitting. Deze zal plaatsvinden op dinsdag 21 maart om 19.30u. in de kerk van Chevremont, Nassaustraat 37. Bij deze hoorzitting wordt uitleg gegeven over de gang van zaken en wat dat concreet betekent. De avond duurt tot 21.00u. Van harte welkom.

Kerkbestuur Parochiefederatie Kerkrade

Geen ‘Vasteloavend’ zonder Vasten, geen Carnaval zonder dat daarna ook een tijd van ‘afzien’ bestaat. Nu zijn er natuurlijk nogal wat mensen waarbij het hele jaar door ‘afzien’ geblazen is. Anderen daarentegen hebben het gelukkig beter. Ze kunnen zichzelf meer dan goed redden en zitten soms ook nog best wel ‘lekker’ in hun vel. Wanneer we tegenwoordig in de groepen 8 op onze basisscholen spreken over wat ‘Vasten’ is dan hoor ik steevast verhalen over de Ramadan, de Islamitische Vastenmaand en over waar het dan op aankomt en ik heb daar geen enkel probleem mee. Duidelijk is dat het idee van ‘Vasten’ bij de grote groep die een christelijke achtergrond heeft amper nog bestaat. Dat betekent dat de opa’s en oma’s van deze kinderen er al lang niet meer meedoen aan en hooguit nog de bekende verhaaltjes over de ‘snoeptrommeltjes’ uit de oertijd weten te vertellen. Dat Vasten iets is wat je doet om een reden. Dat heeft blijkbaar nooit iemand goed begrepen of misschien verdrongen. Vasten doe je om jezelf iets te ontzeggen met een reden. De reden is inderdaad exact dezelfde als in de Islam. Om mee te leven en te voelen met de talloze mensen die structureel minder hebben; om iets van je eigen overvloed af te staan aan hen die nooit overvloed kennen; om geestelijk dichter bij God te komen omdat je je lichaam niet meer verwend en volstopt op alle mogelijke en onmogelijke manieren. In ieder geval ben ik blij met de ‘Ramadan’ en met de mensen die daar serieus aan meedoen. Daarmee doen ze immers iets wat heel goed is en zelfs uitstekend in zichzelf. Voor ons Christenen moge het een aansporing zijn om serieuzer met ons eigen religieuze context en wortels om te gaan. Om ons misschien opnieuw te bezinnen op van alles en nog wat en vooral ten aanzien van God en onszelf en onze verantwoordelijkheid naar Hem en naar onze medemens toe. Verantwoordelijkheid ook naar: “Hoe staan wij zelf in het leven?”
Is er nog sprake van enige spirituele diepgang of leven we van de ene momentopname in de andere. 40 dagen lang biedt de Vastentijd vanaf Aswoensdag tot Pasen extra de kans en de gelegenheid om hierbij stil te staan. Graag nodig ik u uit om met ons mee te doen!

Deken S. Nevelstein